LOTTE’S BLIKVANGER #10
Week 35
Woensdag 22 augustus 2012
Dit is de tiende column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.
Het ongekende tropische weer inspireerde mij om naar het
Tropenmuseum te gaan.
Het Tropenmuseum is een gigantisch groot museum waar je
makkelijk in kunt verdwalen.
Ik weet precies waarvoor ik kom en ik vraag meteen de kortste
route naar deze tijdelijke tentoonstelling: ‘De lift naar de 2e
verdieping en dan helemaal aan de andere kant van het gebouw.’
Ik neem de lift, struikel bijna over Ronald de Boer en zijn
dochter, doorkruis een halve tentoonstelling waarin ik steeds een doodlopende
route neem en op en neer blijf lopen
totdat ik uiteindelijk in de achterste ruimte kom.
Dankzij DE BRUGGEN
Hans Aarsman doet een
ontdekking in het Tropenmuseum.
Ik zie wandgrote zwart-wit foto’s op schuin opgestelde wanden in een bescheiden ruimte.
Ik drentel een beetje heen en weer en ik lees de titels die
met potlood op de zijkanten van de wanden zijn geschreven, waar ook het
symbooltje van een koptelefoon met een nummertje is getekend.
Al heel snel besef ik dat dit niet leuk is zonder audio -tour.
Audio- tour? Ja audio tour, ik had ook niet verwacht dat ik dat ooit nog zou zeggen
en ik heb dan ook net bij de ingang het aanbod als vanzelfsprekend afgewezen.
Maar ik ben toch weer
de hele route terug gelopen, de lift naar -1, terug naar de jongen achter de
balie en ik vraag een audio- tour.
Weer de lift naar de 2e
verdieping en zo snel mogelijk door het doolhof terug naar de foto’s.
Hans Aarsman spreek tot me. Ik kan kijken naar de foto’s
zonder dat mijn ogen steeds hoeven te schipperen tussen tekst en beeld.
Aarsman lees me voor. Een klein college kijken en warempel
ik ga er meer door zien.
Bruggen in Indonesië, rond 1900 gefotografeerd.
Ingenieuze constructies en prachtige landschappen.
Halverwege ontdek ik een foto die er een beetje vreemd uitziet
aan de linker kant.
De kwaliteit van de gigantisch groot opgeblazen foto’s is
perfect. Hierdoor is het niet erg dat je geen afstand kunt nemen en lijkt het
bijna alsof je zelf in het beeld wordt gezogen en je als het ware zelf een repoussoir
wordt. Hans leert me wat dat is repoussoir,
en opeens zie ik ze overal. Repoussior!
Ik kijk nogmaals goed
naar de linkerkant van die foto en zie dat hij waarschijnlijk overbelicht was
en daarna is ingetekend, maar op de een of andere manier was dat me in eerste
instantie niet opgevallen.
Ik geniet. Voel me aan de hand meegenomen in een wereld van
kijken, van details, van verhalen.
Bruggen, bruggen en onverwachts het Indonesische landschap.
Geen pijlers in de rivier, want de moessons kunnen heftig
zijn.
Overal is het water
kalm op de foto’s maar door de beschouwingen van Aarsman zie je bijna het water
kolken.
En zo is Hans Aarsman een geweldige bruggenbouwer tussen de
historie, het verhaal doormiddel van goed te kijken ontvouwd zich een verborgen
wereld, en samen wordt je van beschouwer een ontdekker van details.
En dan laat hij je
vrij gaan en lijkt het alsof je kijken is geolied en je zonder knarsen en
piepen opeens fascinerende details scherper ziet.
-Lotte van Geijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten